23-10-2023 | Meriam is wegbeheerder. Op haar witte fiets rijdt ze iedere dag door Scheveningen. Om te kijken hoe de wegen en pleinen in het stadsdeel erbij liggen, te zien wat er gebeurt op straat en te horen wat de bewoners ervan vinden. ‘Ik kom de hele tijd dingen tegen waar nog iets mee moet gebeuren.’

Met een wegbeheerder over straat fietsen, is alsof je in het verleden van een wijk kunt kijken. Meriam kent de geschiedenis achter iedere straat, kade of bouwplaats. Dat het Willem Beukelszoonplein, nu een gezellig plein met planten en groen, vroeger een slordige parkeerplaats was. Waar de bank is gebleven, die een tijdje naast de pingpongtafel stond bij het sportplein aan de Haringkade. ‘Op een dag was hij in het water gegooid. Waarschijnlijk door de jongeren voor wie hij hier was neergezet. Het was ook niet zo’n geschikte plek voor hen.’

15 jaar wegbeheerder

Meriam kent al die verhalen, want ze was erbij: ze werkt al ruim 15 jaar als wegbeheerder bij stadsdeel Scheveningen. Ze is daar 1 van de 4 wegbeheerders die zorgt voor de straten, wegen en pleinen van het stadsdeel. Waar moet je dan aan denken? ‘Wegbeheerders zijn de ogen en oren van de gemeente op straat. We doen van alles. Van een scheve paal vervangen tot een plein opnieuw inrichten.’ Daarvoor hebben de wegbeheerders een eigen onderhoudsbudget.

Iedere dag op straat

Wegbeheerder is deels een kantoorfunctie: er zijn overleggen om bij te zijn, plannen te beoordelen, advies te geven en instemmingsbesluiten om te geven of af te wijzen. Maar daarnaast is Meriam ook iedere dag op straat te vinden. Ze fietst dan door het stadsdeel om te kijken en te luisteren. Hoe ligt het stadsdeel erbij? Zijn er verkeersonveilige situaties? Is alles nog heel? Zijn er andere aandachtspunten waar ze komend jaar iets mee kan doen? En wat zeggen de mensen?

Meeliften op ander onderhoud

‘Als ik op straat ben, kom ik de hele tijd dingen tegen waar nog iets mee moet gebeuren,’ zegt Meriam. Ze stopt bij een onderdoorgang waar de tram onder een appartementencomplex doorrijdt. ‘Kijk,’ zegt ze. ‘Dit is zo’n vergeten stuk: het ziet er niet uit. Dus toen bekend werd dat de afdeling riolering de straten in de omgeving straks gaat openmaken, heb ik meteen gevraagd of ik kon aanhaken. Nu kunnen we meeliften op werkzaamheden die toch al gaan gebeuren.” Ze vertelt over de plannen: 2 kunstenaars uit de buurt hebben een ontwerp gemaakt voor muurschilderingen. Er komen klinkers in plaats van beton. ‘Alleen wat er tussen de tramrails moet komen, daar zijn we het nog niet over eens.”

In de toekomst kijken

Door haar werk kent Meriam niet alleen het verleden van de straten, stoepen wegen, maar ook de toekomst: ‘Dit asfalt gaat eruit,’ zegt ze, al tegen de wind in fietsend, over de Stevinstraat en de Badhuisstraat. ‘Al dit soort straten, waarop je niet harder dan 30 kilometer per uur mag, krijgen in de toekomst klinkers. We willen dat je uiteindelijk al aan de bestrating kunt zien hoe hard je ergens mag rijden.’ Alleen op de brede wegen met asfalt blijft het asfalt liggen: dat zijn wegen waar de maximumsnelheid 50 kilometer per uur is, of routes die de nood- en hulpdiensten gebruiken. Op alle andere straten komen dan klinkers. Daar wordt het maximum 30 kilometer per uur.

De wegbeheerder is overal van

Het werk van wegbeheerder is veranderd, in de afgelopen 15 jaar, vertelt Meriam. ‘Vroeger was het nog meer een buitenfunctie. Daar staat tegenover dat we nu meer doen aan participatie: we betrekken bewoners en ondernemers in het stadsdeel bij de ontwikkelingen. We overleggen met partijen die iets willen in de openbare ruimte en met collega’s binnen de gemeente.’ 1 ding is hetzelfde gebleven, zegt ze: ‘Het blijft een van de meest gevarieerde jobs binnen de gemeente. Er komt zoveel bij kijken, eigenlijk ben je als wegbeheerder overal van.’